Voor een uitgebreide omschrijving van de karaktereigenschappen en de bijhorende tuin kan u best even contact met ons opnemen.
Producten die mogelijk bij u passen:
Buitenkeuken, buitenkoken met driepikkel en houtvuur, Afrikaanse beelden, speciale tenten, houtgestookt buitenbad, design buitenbad, boomhut, Finse kota (zweethut/huisje), tropische planten, Marokkaanse tegels, klassieke hangmat, design hangmat, Mongoolse nomadentent yurt, buitenhaard, avontuurlijke kinderbuitenmeubels , tonvormige buitensauna, 'badboot'
Trends en het avontuurlijke, veranderlijke type:
Links geven we weer in welke mate de actuele en toekomstige tuintrends van toepassing zijn op het avontuurlijke, veranderlijke type. Voor meer info over deze trends klikt u op trends
01 'Verandering, variatie, steeds op zoek naar iets nieuws!'
02 'Alle zintuigen prikkelen: zien, horen, voelen, ruiken en proeven'
03 'Romantic simplicity met een speels, humoristisch accent'
04 'Een minimum aan onderhoud een maximum aan rust'
05 'Multifunctionele elementen en ruimtelijkheid'
06 'Onthaasten, een vakantiegevoel oproepen, de drang naar avontuur'
07 'Kruiden, wilde planten, vergeten groenten'
08 'Tuinpsychologie: de invloed van onze omgeving op de geest'
09 'Back to nature: het ambachtelijke en handgemaakte vieren hoogdagen!'
10 'Allemaal beestjes: ecologie en biodiversiteit in the picture!'
11 'Werk en tuin: een tuinkantoor of kantoortuin'
12 'Innovatieve, milieubewuste materialen'
Wereldtuinen en het avontuurlijke, veranderlijke type:
'Desert Botanical Garden' in Phoenix, USA
Deze botanische tuin met een oppervlakte van 20 hectare situeert zich in het Papago Park in Phoenix in de Amerikaanse staat Arizona. De 'Desert Botanical Garden' legt zich toe op educatie, onderzoek, tentoonstellen en het conserveren van woestijnplanten. Hierbij ligt de nadruk vooral op planten uit het zuidwesten van de USA.
In1938 werd deze tuin opgericht door een aantal inwoners van Phoenix en de omgeving. Het doel was om het publiek kennis laten maken met het unieke van een woestijnlandschap in het algemeen en de Sonorawoestijn in het bijzonder. Reeds in 1939 ging de botanische tuin open voor het grote publiek.
De structuur van de 'Desert Botanical Garden' bestaat uit verschillende onderdelen en trajecten. De hoofdweg of 'Desert Discovery Trail' is een pad uit baksteen waarlangs woestijnplanten staan. Vanuit dit hoofdpad heeft men toegang tot alle bezienswaardigheden van de botanische tuin. Een tweede pad is het 'Plants & People of the Sonoran Desert Trail'. Langsheen dit pad worden demonstraties gegeven over het gebruik van woestijplanten. Een derde pad is het 'Sonoran Desert Nature Trail'. Hier legt men de nadruk op de dieren en planten die leven in de Sonorawoestijn. Een vierde pad is het 'Harriet K. Maxwell Desert Wildflower Trail' waar men bloemen kan vinden die bijen, vlinders en kolibries aantrekken. Verder is er de 'Herb Garden'; een kruidentuin met keuken- en medicinale kruiden aangepast aan het woestijnklimaat. De tuin beschikt ook over een aantal gebouwen zoals een bezoekerscentrum, een winkel, een bibliotheek, een conferentiecentrum met een auditorium en onderwijs- en onderzoeksgebouwen. Tot slot zijn er serres waar de moeilijker te kweken cactussen staan.
(tekst en foto's bron wikipedia)
'Majorelletuin' in Marrakesh, Marroko
De Marjorelletuin of in het Frans 'Jardin Majorelle' is een botanische tuin en artistieke landschapstuin in de Marokkaanse stad Marrakesh.
De naam verwijst naar de naam van de ontwerper. De tuin werd in 1924 ontworpen door de Franse kunstenaar Jacques Majorelle.
De tuin, die zijn meesterwerk en meest bekende creatie zou worden, herbergt eveneens het atelier van de kunstenaar.
Tijdens deze koloniale periode was Marokko nog een protectoraat van Frankrijk.
Typisch voor vele decoratieve elementen en het atelier in de tuin is de unieke blauwe kleur.
Deze kobaltblauwe kleur werd later naar de kunstenaar en ontwerper van de tuin vernoemd; Majorelleblauw.
De tuin omvat planten van de vijf wereldcontinenten. Vooral planten uit de cactusfamilie en de bougainvillea zijn in het concept sterk vertegenwoordigd.
Reeds sinds 1949 zijn de tuin en het atelier van Majorelle opengesteld voor het grote publiek.
De dag van vandaag kan men tegen betaling de tuin en het museum met islamitische kunst, dat zich in het voormalig atelier bevindt, bezoeken.
Het kleine etnografische museum handelt over de cultuur van de Berbers met schilderijen van onder andere Majorelle en Noord - Afrikaanse textiel, sieraden en keramiek.
In 1980 werd de Majorelletuin eigendom van de Franse modeontwerper Yves Saint Laurent en zijn partner Pierre Bergé.
Om het behoud en het beheer van de tuin veilig te stellen richtte Bergé in 1997 een stichting op.
Toen Yves Saint Laurent in 2008 kwam te overlijden werd zijn as in de rozentuin verstrooid.
Een groot deel van de Noord - Afrikaanse textielverzameling in het museum is afkomstig uit de persoonlijke collectie van Yves Saint Laurent.
Na de dood van Saint Laurent werd het complex in 2009 en 2010 heringericht.
De Majorelletuin kan jaarlijks rekenen op heel wat bezoekers.
(tekst en foto's bron wikipedia)
'Koninklijke Serres van Laken' in Brussel, België
De Koninklijke Serres van Laken zijn een complex van verschillende serres. Dit complex maakt deel uit van het kasteel van Laken.De serres werden in art nouveau stijl gebouwd door de bekende Belgische architect Alphonse Balat. Opdrachtegever was Leopold II.
Het serrecomplex omvat een groot aantal koepelvormige gebouwen uit ijzer en glas. Deze ijzer- en glasconstructies zijn onderling op ingenieuze wijze verbonden door met glas overdekte galerijen. Het gehele complex is ingeplant in een natuurlijk heuvelachtig parklandschap van wel 14.000 m².
De grootste serre is de ronde koepelvormige Wintertuin. De Wintertuin werd gebouwd tussen 1874 en 1876 en was de eerste grote serre van een glazen stad die in 30 jaar tijd op het koninklijk domein te Laken verrees.
Deze tropische plantenkas heeft een diameter van 60 m en een hoogte van 30 m en is opgebouwd uit een aantal concentrische gietijzeren spanten die halverwege hun overspanning extra ondersteund worden door een rondgaande zuilengang. Door de gigantische afmetingen van deze kas, zeker voor die tijd, was het mogelijk om in België Congolese palmbomen te planten.
De Wintertuin was het belangrijkste gebouw van het complex der Koninklijke Serres. Het huzarenstukje van ijzer en glas zou een grote rol spelen in de ontwikkeling van de ijzerarchitectuur.
De imposante kassen van het complex stonden symbool voor de koning zijn koloniale macht in Belgisch-Congo. Maar niet alleen de kassen op zich ook de planten uit Congo zouden die macht illustreren.
Waarschijnlijk had het "Palm House" in de Kew Gardens te Londen Leopold II op de idee van de Wintertuin gebracht.De realisatie kwam tot stand in nauw overleg tussen de koning en Alphonse Balat.
Tussen 1885 en 1887 werd het complex verder uitgebreid.Balat ontwierp in die periode nog de Palmen-, de Kongo- en de Dianaserres. Het sluitstuk was de in 1893 ontworpen "ijzeren kerk" of Kapelserre.
De Wintertuin bij het paleis te Laken doet momenteel dienst als decor voor de ontvangsten van de koning.
Jaarlijks worden in de lente worden de serres gedurende 20 dagen opengesteld voor het grote publiek. Dit was de wens van Leopold II en is een traditie die door alle vorsten die na hem regeerden werd voortgezet.
(tekst en foto's bron wikipedia)
'Shalamar Tuinen' in Lahore, Pakistan
De 'Shalamar Tuinen' (soms ook geschreven als 'Shalimar tuinen') situeren zich in de buurt van de stad Lahore in Pakistan. De betekenis van het woord 'Shalimar' blijft een mysterie maar komt naar alle waarschijnlijkheid uit het Arabisch of het Perzisch.
Het gehele tuincomplex stamt af van het tijdperk van de Mogol beschaving en heeft een oppervlakte van wel 16 hectare.
De tuinen zijn opgebouwd rond drie terrassen met paviljoens, watervallen en grote siervijvers. Ze hebben de vorm van een langgerekte parallelogram en zijn omgeven door een muur met typisch metselwerk.
De terrassen bevinden zich op drie verschillende niveaus. Het niveauverschil bedraagt ongeveer 4 à 5 meter. Elk terras heeft een eigen naam:
Het hoogste of derde terras kreeg de naam Farah Baksh wat betekent schenker van plezier.
Het middelste of tweede terras kreeg de naam Faiz Baksh wat betekent schenker van goedheid
Het laagste of eerste terras kreeg de naam Hayat Baksh wat betekent schenker van het leven.
Vanuit het grote bassin en het kanaal ontspringen 410 fonteinen die uitmonden in grote marmeren baden.
Tot op de dag van vandaag begrijpen wetenschappers nog altijd niet volledig hoe de ingenieurs van het Mogol tijdperk het ingenieuse watersysteem lieten werken.
De omgeving rond de waterpartijen is door de fonteinen veel koeler wat een ware verademing betekent voor de bezoekers.
De verdeling van de fonteinen in functie van de terrassen is als volgt:
Het hoogste terras heeft 105 fonteinen.
Het middelste terras heeft 152 fonteinen.
Het laagste terras heeft 153 fonteinen.
De tuinen beschikken over 5 watervallen waaronder 'De grote marmeren waterval' en de 'Sawan Bhadoon'.
Verder beschikt de tuin over paviljoenen, slaapvertrekken, een koninklijk bad, een grote hal, een droomplek voor de vrouw van de keizer, een rustplek, zomerpaviljoenen om van de koelte van de fonteinen te genieten, een hal voor de ontvangst van gewone en speciale gasten voor de keizer, twee uitgangen en twee minaretten in de hoeken van de tuin.
Tot slot vinden we in de tuin tal van geurende planten en fruit.
Vanaf 1981 behoort het tuincomplex en het bijhorende fort tot het UNESCO werelderfgoed.
(tekst en foto's bron wikipedia)
Gardens by the Bay' in Signapore, Signapore
Met dit 101 hectare groot toonaangevend architecturaal park wil de overheid Singapore omvormen van een "tuinstad" naar een "stad in een tuin '. Op deze manier kan men door het verbeteren van fauna en flora de levenskwaliteit van de inwoners verhogen en een modelstad van de 21ste eeuw creëren.
In januari 2006 werd een internationale ontwerpwedstrijd gehouden. Uit de meer dan 70 inzendingen hebben twee Britse bedrijven de gunning in de wacht gesleept. In november 2007 begon men reeds met de aanleg en in oktober 2011 werd het eerste gedeelte van het park officieel geopend voor het grote publiek. Een gedeelte van het park is gratis toegankelijk, voor andere gedeeltes moet men wel inkom betalen.
Het concept gaat uit van de principes van duurzaam milieu en houdt rekening met duurzame kringlopen van energie en water.
Het park bestaat uit drie delen; Bay Central Garden, Bay East Garden en Bay South Garden.
Het meest opvallend en het grootst is de Bay South Garden met zijn futuristisch bos van metalen bomen of 'supertrees' en twee grote serres of 'biomen'. Dit gedeelte van het park wil het beste tonen op het gebied van tropische horticultuur en is wat betreft de vormgeving geïnspireerd op een orchidee, de nationale bloem van Signapore.
De 'supertrees' zijn metalen boomachtige constructies met hoogtes tussen 25 en 50 meter. Zij doen dienst als een soort van verticale tuinen met planten zoals varens, orchideeën,....Daarnaast bieden zij schaduw en bezitten zij milieuvriendelijke technologieën die de ecologische functies van een echte boom nabootsen zoals fotosynthese in de vorm van zonnecellen die energie opwekken voor de verlichting van de 'supertrees', opnemen van regenwater in de vorm van het collectioneren van het regenwater voor irrigatie en het aanvullen van de waterpartijen van het park.
De twee 'biomen' herbergen elk een uitgebreide collectie planten van een bepaald klimaat.
Het ene 'bioom' ook wel genaamd de 'Flower Dome' representeert het koel-droge klimaat zoals het mediterrane klimaat, het semi-tropische klimaat in bepaalde delen van Australië, Zuid-Afrika en Zuid-Amerika. Dit bioom omvat 7 verschillende 'tuinen'.
Het andere 'bioom' ook wel genaamd 'Cloud Forest' weerspiegelt het koel-vochtige klimaat. Dit bioom beschikt over een met planten begroeide constructie de 'Cloud Mountain' die als habitat functioneert voor planten afkomstig uit tropische berggebieden.
In de biomen zijn er zeer veel niveauverschillen en gebruikt men een zeer moderne architectuur.
De kassen of 'biomen' zijn uitgerust met duurzame energie-efficiënte technieken. Voor de koeling betekent dit bijvoorbeeld een energiebesparing van 30% in vergelijking met een conventionele gekoelde kas.
Voor het minimaliseren van de zonnewarmte zijn de kassen voorzien van speciaal glas en een dak met uitklapbare zeilen die automatisch openen om schaduw te geven als de temperatuur te hoog oploopt.
In de kassen koelt met alleen de lagere delen. Dit gebeurt door middel van thermische stratificatie waarbij grondwater wordt opgepompt om buizen in de vloerplaten van het gebouw te koelen en warme lucht die stijgt wordt afgevoerd op een hoger niveau.
Om de hoeveelheid energie die men nodig heeft voor het koelproces te verminderen, ontvochtigd men de lucht in de kas met het koel droge klimaat voordat deze wordt gekoeld.
De elektriciteit die men nodig heeft voor koeling wordt opgewekt in het park zelf. De afvalwarmte vangt men op om als droogmiddel te gebruiken voor de ontvochtiging van de lucht in de kas met het koel droge klimaat. De speciale stoomturbine op het terrein wordt gevoed met tuinbouwafval uit de tuinen en andere parken in Singapore.
Verder beschikt de 'Bay South Garden' over een kindertuin met tal van attracties, thematuinen en een in de toekomst een bloemenmarkt.
Omdat het park zo populair is voor evenmenten ligt het maximum op drie per week.
(tekst en foto's bron wikipedia)
'The Master of the Nets Garden' in Suzhou, China
'The Master of the Nets Garden' is een van de mooiste tuinen van China. Deze tuin werd samen met andere klassieke tuinen uit Suzhou erkent als UNESCO werelderfgoed.
De tuin laat zien hoe Chinese ontwerpers over de vaardigheid beschikken om in een meesterwerk als dit te komen tot een perfecte synthese van kunst, architectuur en natuur. Onder tuinkenners staat 'The Master of the Nets Garden' bekend om de sublieme beheersing van technieken zoals relatieve dimensie, constrast, sequentie, diepte en het geleende landschap.
'The Master of the Nets Garden', vroeger genaamd de 'Ten Thousand Volume Hall' vindt zijn oorsprong in 1140. Opdrachtgever Shi Zhengzhi liet zich inspireren op het simpele eenzame bestaan van een Chinese visser. Na de dood van Shi Zhengzhi kende de tuin vele eigenaars en geraakte hij stilaan in verval. Rond 1785 werd hij eindelijk gerestaureerd en herontworpen door Song Zongyuan. Er werden verschillende gebouwen toegevoegd maar de 'geest' van het oorspronkelijke ontwerp werd bewaard. Song Zongyuan zag zichzelf als een visser en doopte, als een ode aan het simpel leven van een visser, de tuin om tot 'the Master of the Nets Garden'. Weer kende de tuin verschilende eigenaars tot in 1958 de regering van Suzhou door een schenking de tuin in handen kreeg.
De tuin heeft een oppervlakte van 5400 vierkante meter en is onderverdeeld in een oostelijk en westelijk gedeelte. Het oostelijke gedeelte bestaat uit lineair geplaatste residentiële vertrekken, vier hallen, een toren en drie binnentuinen.
Het westelijke gedeelte met de tuinen heeft verschillende gebouwen rond de 334 vierkante meter grote vijver de 'Rosy Cloud Pool'. Planten en rotsen worden gebruikt om zichten te creeëren die de vier seizoenen vertegenwoordigen. Er zijn eveneens drie zijtuinen naar het oosten en het zuiden. De elementen die dominant aanwezig zijn in de compositie zijn de 'Barrier of Cloud grotto', een cypres boom daterend van de Ming dynastie en dennen van enkele eeuwen oud. De gebieden ten zuiden van de 'Rosy Cloud Pool' werden gebruikt voor sociale activiteiten. De gebieden ten noorden van deze vijver werden gebruikt voor intellectuele activiteiten. De gebouwen liggen allemaal dicht bij het water om zo de indruk te geven dat de 'Rosy Cloud Pool' zeer groot is. Kleine gebouwtjes staan op rotsen in het water of op een pier boven het wateroppervlak terwijl grote gebouwen gescheiden zijn van de vijver door tuinen beplant met bomen om zo hun afmetingen te verbergen.
In de 18de eeuw was de tuin bekend om zijn botanische collectie pioenen.
(tekst en foto's bron wikipedia)