Voor een uitgebreide omschrijving van de karaktereigenschappen en de bijhorende tuin kan u best even contact met ons opnemen.
Producten die mogelijk bij u passen:
Borduretten, fonteinen, authentieke materialen, tuinbeelden, ornamenten, feesttent, rozen, tuinfiguren met planten, buxus, topiary, formele vijver, ambachtelijk gesmeden poorten, oranjerieën, ballustrades,..., zinken zuilen , zinken ornamenten
Trends en het klassieke, formele type:
Links geven we weer in welke mate de actuele en toekomstige tuintrends van toepassing zijn op het klassieke, formele type. Voor meer info over deze trends klikt u op trends
01 'Verandering, variatie, steeds op zoek naar iets nieuws!'
02 'Alle zintuigen prikkelen: zien, horen, voelen, ruiken en proeven'
03 'Romantic simplicity met een speels, humoristisch accent'
04 'Een minimum aan onderhoud een maximum aan rust'
05 'Multifunctionele elementen en ruimtelijkheid'
06 'Onthaasten, een vakantiegevoel oproepen, de drang naar avontuur'
07 'Kruiden, wilde planten, vergeten groenten'
08 'Tuinpsychologie: de invloed van onze omgeving op de geest'
09 'Back to nature: het ambachtelijke en handgemaakte vieren hoogdagen!'
10 'Allemaal beestjes: ecologie en biodiversiteit in the picture!'
11 'Werk en tuin: een tuinkantoor of kantoortuin'
12 'Innovatieve, milieubewuste materialen'
Wereldtuinen en het klassieke, formele type:
'Vila d'Este' in Tivoli, Italië
De tuinen en het paleis van 'Villa d'Este' zijn één van de beste voorbeelden van de renaissance cultuur.
Het tuinontwerp was voor die tijd zeer innovatief. De architecturale componenten in de tuin (fonteinen, sierbassins, enz.) zijn typisch voor de Italiaanse zestiende-eeuwse tuin. Naar alle waarschijnlijkheid stonden de tuinen van 'Villa d'Este' tmodel voor de ontwikkeling van vroege de Europese tuinen. 'Villa d'Este' is opgenomen in de UNESCO Werelderfgoedlijst.
De villa met haar prachtige tuinen was een inspiratiebron voor vele creatieve geesten zoals de componist Franz Liszt. Hij verbleef enige tijd als gast op de 'Villa d'Este'. De vele waterpartijen in de tuin inspireerden hem tot het componeren van onder andere Les jeux d'eaux à la Villa d'Este en Aux Cyprès de la Villa d'Este I en II.
(tekst en foto's bron wikipedia)
'Château de Villandry' in Villandry, Franrijk
De imposante tuinen van het kasteel zijn gebaseerd op een tuin in Franse stijl uit daterend uit de veertiende eeuw. De hoofdstructuur van de tuinen bestaat uit drie terrassen.
Het bovenste terras omvat de watertuin. Deze tuin is een compositie van watervallen omringd door haagbeukhagen. De watertuin bevindt zich in het uiterste zuiden van het domein en is een klassiek ontwerp rondom een grote waterpartij in de vorm van een spiegel naar de stijl van Lodewijk XV. Het geheel wordt omringd door een kloostergang van lindebomen.
Een terras lager hebben we de siertuin met prachtige buxussen en taxusbomen die kunstig gesnoeid zijn. De siertuin kan verder opgedeeld worden in vier liefdestuinen: de tedere liefde gesymboliseerd door harten van elkaar gescheiden door vlammetjes, de waanzinnige liefde gesymboliseerd met door passie gebroken harten, de wispelturige liefde gesymboliseerd door in de 4 waaiers in de hoeken en de tragische liefde gesymboliseerd door bladen van een dolk en zwaarden die de rivaliteit in de liefde uitdrukken.
Tot slot bevindt zich op het laagste terras de moestuin. Deze alombekende groentetuin is aangelegd in de vorm van een borduurwerk.
De tuin van Villandry heeft eveneens een labyrint uit haagbeuk. Dit labyrint heeft de bedoeling om zich spiritueel te verheffen tot men het centrale gebouwtje bereikt. Maar alsof het nog niet genoeg is herbergt het domein nog een traditionele simpelentuin uit de middeleeuwen met geurige en geneeskrachtige planten, het Bos met terrassen vol bloemen rondom een serre en een mooi 18e-eeuws paviljoen, le Pavillon de l'Audience, en uiteindelijk de zonnetuin, de meest recente, met drie groene zones, de wolkenkamer met blauwe en witte tinten, de zonnekamer, waar geel-oranje overheerst en de kinderkamer waar appelbomen staan.
(tekst en foto's bron wikipedia)
'Paleis het Loo' in Appeldoorn, Nederland
'Paleis het Loo' is een voormalig koninklijk paleis dat momenteel dienst doet als o.a. nationaal museum. Het geheel behoort tot de UNESCO-monumenten.
De achterkleinzoon van Willem van Oranje, kocht in 1684 het middeleeuwse kasteel Het Oude Loo om ernaast een nieuw jachtverblijf op te trekken. Het nieuwe paleis kreeg er in de loop der tijd ook een prachtige tuin bij. Door de natuurlijke wateraanvoer vanuit de heuvels is het terrein bijzonder geschikt voor een tuinaanleg met waterwerken. Vanaf 1686 tot 1975 was het paleis de zomerresidentie van de Nederlandse stadhouder en koningen.
In 1977 begon een ingrijpende restauratie van het paleis en de tuinen die zou duren tot 1984. Het doel van deze restauratie was om zowel de tuin als het paleis terug te brengen in de oorspronkelijke 17e-eeuwse toestand.
De tuinen werden in de periode van 1980 tot en met 1984 hersteld. De basis hierbij waren bewaard gebleven ontwerptekeningen, evenals opgravingen ter plaatse. In 2009 werd het uitzichtplatform met twee rustbanken aan het eind van de tuin, zoals ooit door stadhouder Willem III aangelegd, herbouwd.
De tuinen van 'Paleis Het Loo' zijn qua stijl Hollands-classicistische met hier en daar Franse invloeden. Zo zien we klassieke, formele patronen of vakverdelingen afgezet met Japanse hulsthagen. Het is met andere woorden een formele tuin in de genre van de 17e-eeuwse barok. Tuinen in dit soort van stijl doken op in navolging van de renaissancetuinen van André le Nôtre zoals te zien zijn bij het kasteel van Versailles. De tuinen van 'Paleis Het Loo' zijn ontworpen door de neef van Le Nôtre.
Opvallend is de symmetrie; de ene kant van de tuin is het spiegelbeeld van de andere. Dit kan je goed zien vanaf het balkon.
(tekst en foto's bron wikipedia)
'Château de Chenonceau' te Chenonceaux , Frankrijk
Het kasteel van Chenonceau bevindt zich in de Loirevallei en behoort daarom tot een van de kastelen van de Loire. Het kasteel ligt over het water van de aanpalende rivier de Cher en heeft prachtige tuinen.
Doorheen de geschiedenis veranderde het kasteel verschillende malen van eigenaar. Omdat velen van hen van het vrouwelijke geslacht waren staat het kasteel ook wel bekend onder de naam 'Château des dames'. Een van de voormalige eigenaars, met name Hendrik II, schonk het kasteel aan zijn maîtresse Diane de Poitiers. Na de dood werd zij echter door Catharina de' Medici, de echtgenote van Hendrik II, uit het kasteel gezet. Zowel Diane de Poitiers als Catharina de'Medici hebben in het kader van de tuinen van dit kasteel een belangrijke rol gespeeld.
Bij het kasteel horen namelijk twee tuinen. Een ervan is ontworpen voor Diane de Poitiers de andere voor Catharina de' Medici. Uniek is dat deze tuinen gedeeltelijk op terrassen zijn gebouwd die zich bevinden in de aangrenzende rivier de Cher. Beide tuinen hebben als gemeenschappelijk kenmerk een formeel ontwerp. Men vindt er waterpartijen, een wijngaard, bloemen, buxuspatronen,... Recent heeft men, op basis van een oud ontwerp, ook nog een labyrint in het park aangelegd.
Verder beschikt het kasteel over een grote moestuin en bloementuin voor eigen gebruik.
(tekst en foto's bron wikipedia)
'Slot Sanssouci' in Potsdam, Duitsland
'Slot Sanssouci' werd in 1745 als zomerpaleis gebouwd voor de Pruisische koning Frederik de Grote. 'Sanssouci' is het Frans voor 'zonder zorgen'. Op het terras van het kasteeltje liet de koning een grafkelder bouwen voor zichzelf en zijn geliefde hazewindhonden. Pas in 1991 werd de kist met de stoffelijke resten van Frederik de Grote in deze grafkelder opgebaard.
Het slot bevindt zich op een heuvel waarin allemaal terrassen met wijnstokken zijn gemaakt. Wijnstokken die men indertijd speciaal liet overkomen uit onder andere Frankrijk en Portugal. Een majestueuze trap leidt naar beneden en geeft uit op een imposante fontein omgeven door beelden uit de Griekse mythologie. Het gedeelte van de tuin onderaan de heuvel is geïnspireerd op de tuinen van Versailles.
Sinds 1990 is 'Sanssouci' opgenomen in de UNESCO Werelderfgoedlijst.
(tekst en foto's bron wikipedia)
'Jardim Botânico de Curitiba' in Curitiba, Brazilië
Deze tuin of eerder park bevindt zich in het centrum van Curitiba, de grootste stad in het zuiden van Brazilië. Het is er een van de belangrijkste toeristische trekpleisters.
De tuin dateert van 1991 en is geïnspireerd op klassieke Franse tuinen. Onmiddellijk bij het binnenkomen worden de bezoekers ondergedompelt in de Franse stijl.
Men ziet uitgestrekte tuinen met formele haagstructuren, bloementapijten, beelden, fonteinen, watervallen en waterbassins.
Blikvanger is de gigantische serre in art nouveau stijl met een moderne metalen structuur die doet denken aan het 'Crystal Palace' uit Londen.
De beplanting met tropische en inheemse soorten trekt veel onderzoekers aan vanuit heel de wereld.
In een ander gedeelte van het park staat het Botanische Museum, een houten gebouw met een brug naar de hoofdinkom.
Voor de constructie ligt een vijver met schildpadden, watervogels, karpers en andere vissen. Het Botanische Museum herbergt het vierde grootste herbarium van het land.
(tekst en foto's bron wikipedia)
'Tuinen van het kasteel van Versailles' in Versailles, Franrkijk
De Franse tuin van het kasteel van Versailles, ontworpen en aangelegd door tuinarchitect André Le Nôtre en graaf Caraman, is de grootste Franse tuin ter wereld. Opdrachtgever was Lodewijk XIV, bijgenaamd de Zonnekoning.
Omdat deze verzot was op waterpartijen liet hij een enorme hoeveelheid vergulde fonteinen en bassins bouwen. Het is onder andere dit groot aantal fonteinen (maar liefst 2400 waarvan zo'n 600 antieke), die nog vrijwel werken als in de tijd van de Zonnekoning, die de tuinen zo beroemd hebben gemaakt.
Naast fonteinen omvat de tuin veel vijvers (55 in totaal), honderden beelden, zuilengalerijen, paviljoenen, bloemperken, lusthofjes, lanen, een oranjerie, een grot en een kanaal.
Men kan zich inbeelden dat het waterverbruik enorm was. Om alles van water te voorzien werden aquaducten en speciale kanalen aangelegd vanaf de naburige rivier de Seine.
De waterdruk om alle fonteinen gelijktijdig te laten spuiten was onvoldoende. Om dit euvel op te lossen floten de fonteinmeesters naar elkaar om de komst van de Koning tijdig aan te kondigen. De fonteinen traden met andere worden enkel in werking met de koning in de buurt.
De prachtige oranjerie herbergt 1080 sinaasappelbomen waarvan sommige al meer dan 200 jaar in kuipen bewaard worden.
Naast sinaasappel bomen vindt men er 200.000 historische bomen en150 verschillende soorten appelbomen.
Elk jaar worden er 210.000 bloemen in de tuin geplant. Hier mogen tulpen zeker niet ontbreken. Le Nôtre bestelde jaarlijk meer dan vier miljoen tulpenbollen in Holland.
De tuinmuur heeft een lengte van maar liefst 40 km. Het aantal meubels bedraagt 5000, het aantal sculpturen 2100 waarvan 372 uit marmer en brons.
Om een van de vijvers van gondels te voorzien liet Lodewijk XIV zelfs een dozijn gondels op sleden door de Alpen naar Frankrijk overbrengen. Voor de gondeliers werd een speciaal dorpje gebouwd.
Naast de siertuin met zijn vele waterpartijen is ook de koninklijke ommuurde moestuin die de groenten en kruiden voor het kasteel moest aanleveren een unicum. Deze grote potagerie is tot op de dag van vandaag nog in gebruik.
De tuin van Versailles heeft een enorme omvang. Het is de grootste tuin die ooit werd aangelegd. De tuin is nu zo'n 800 ha groot waarvan 300 ha bos en woud.
Ten tijden van het 'Ancien régime' besloeg de totale oppervlakte van het park echter 6000 ha.
Zijn passie voor tuinen bleef Lodewijk XIV tot op hoge leeftijd behouden.
(tekst en foto's bron wikipedia)
'Dumbarton Oaks' in Washington BC, USA
Deze tuin Noord-Amerikaanse tuin met Europese invloeden werd in 1921 ontworpen door Beatrix Farrand voor Mildred Woods Bliss. Bijna dertig jaar lang werkte beide dames nauw samen om te komen tot deze prachtige tuinen.
Beatrix Farrand was een van Amerika's eerste succesvolle vrouwlijke tuinontwerpers. Toen zij in Italië tuinen bestudeerde maakte zij kennis met de principes van symmetrie en essentiële verhoudingen.
Farrand onderzocht eveneens de relatie tussen moderne ontwerpen en ontwerpen uit het verleden. Zo kwam ze in contact met de 'Arts en Crafts' beginselen. In haar ontwerpen zien we duidelijk een klassieke invloeden en het gebruik van regionale beplanting.
Op de steile hellingen van 'Dumbarton Oaks' liet Farrand in samenspraak met Bliss een aantal terrassen aanleggen. Grote aantallen kersen en forsythia voeren de boventoon.Deze elegante formele terrassen in de nabijheid van de woning gaan over in een meer recreatieve en praktische midden zone van vijvers, tennisvelden, boomgaarden, groenten bedden,... Op de grenzen van het domein eindigt de tuin in een wildenis van weiden en een stroompje.
In de tuinkamers gebruikten Farrand en Bliss een zorgvuldig uitgekozen selectie van planten, materialen en ornamenten om elke 'kamer' zijn eigen karakter en functie te geven.
De tuinen van 'Dumbarton Oaks' werden voor het eerst opengesteld voor het publiek in 1939.
(tekst en foto's bron wikipedia)
'Koninklijke Serres van Laken' in Brussel, België
De Koninklijke Serres van Laken zijn een complex van verschillende serres. Dit complex maakt deel uit van het kasteel van Laken.
De serres werden in art nouveau stijl gebouwd door de bekende Belgische architect Alphonse Balat. Opdrachtegever was Leopold II.
Het serrecomplex omvat een groot aantal koepelvormige gebouwen uit ijzer en glas. Deze ijzer- en glasconstructies zijn onderling op ingenieuze wijze verbonden door met glas overdekte galerijen.
Het gehele complex is ingeplant in een natuurlijk heuvelachtig parklandschap van wel 14.000 m².
De grootste serre is de ronde koepelvormige Wintertuin.
De Wintertuin werd gebouwd tussen 1874 en 1876 en was de eerste grote serre van een glazen stad die in 30 jaar tijd op het koninklijk domein te Laken verrees.
Deze tropische plantenkas heeft een diameter van 60 m en een hoogte van 30 m en is opgebouwd uit een aantal concentrische gietijzeren spanten die halverwege hun overspanning extra ondersteund worden door een rondgaande zuilengang.
Door de gigantische afmetingen van deze kas, zeker voor die tijd, was het mogelijk om in België Congolese palmbomen te planten.
De Wintertuin was het belangrijkste gebouw van het complex der Koninklijke Serres.
Het huzarenstukje van ijzer en glas zou een grote rol spelen in de ontwikkeling van de ijzerarchitectuur.
De imposante kassen van het complex stonden symbool voor de koning zijn koloniale macht in Belgisch-Congo.
Maar niet alleen de kassen op zich ook de planten uit Congo zouden die macht illustreren.
Waarschijnlijk had het "Palm House" in de Kew Gardens te Londen Leopold II op de idee van de Wintertuin gebracht.
De realisatie kwam tot stand in nauw overleg tussen de koning en Alphonse Balat.
Tussen 1885 en 1887 werd het complex verder uitgebreid.
Balat ontwierp in die periode nog de Palmen-, de Kongo- en de Dianaserres. Het sluitstuk was de in 1893 ontworpen "ijzeren kerk" of Kapelserre.
De Wintertuin bij het paleis te Laken doet momenteel dienst als decor voor de ontvangsten van de koning.
Jaarlijks worden in de lente worden de serres gedurende 20 dagen opengesteld voor het grote publiek.
Dit was de wens van Leopold II en is een traditie die door alle vorsten die na hem regeerden werd voortgezet.
(tekst en foto's bron wikipedia)